Het rode koffertje

Het rode koffertje

Ik ben het kwijt.

Het zal in de vierde klas van de lagere school zijn geweest, nu groep 6 van de basisschool, dat ik mijn eerste echte en lange verhaal schreef. Ik schreef het op een kladblok en de blaadjes pasten precies in een rood koffertje. In mijn herinnering (maar hoe waar is dat, want herinneringen zijn immers bijna nooit waar) wist niemand dat ik een lang verhaal aan het schrijven was. Het was spannend en het speelde zich af in het Gooi.
Waarom het Gooi? Ik woonde in Tilburg en wist uit de aardrijkskundeles waar het Gooi lag, maar was er nog nooit geweest. Er bestond toen nog geen Gooise matras en er woonden misschien al wel BN’ers, maar dan wist ik dat niet. Voor mij was het Gooi een uitermate geheimzinnige plek. Ook woest, met bijna onbegaanbare natuur. Zoiets als Nieuwkerk op de grens met België. Dat kende ik, daar kwam ik regelmatig op woensdag- en zaterdagmiddag, samen met mijn vader en zijn ‘mannen’, die daar in de bossen hout rooiden, terwijl ik wat ronddarde, speelde en fantaseerde. En toch liet ik het verhaal niet daar spelen, het was te dichtbij misschien.

Ik weet nog dat ik heb zitten broeden op een verrassende afloop van het verhaal, een afloop die niemand zou kunnen bedenken. Ik dus ook niet. Ik vond geen plot. Dat was uitermate teleurstellend en ik vermoed dat ik daarom het hele koffertje uit mijn gedachten heb gebannen en ergens achteraan op onze enorme zolder gelegd. Een paar jaar later verhuisden we en ben ik het vergeten. Of was het toen al kwijt?

Het voedt mijn verlangen.

Ik ben het kwijt.

Home