Mag ik een portret van je maken en wil je daar dan een gedicht over schrijven?’ vroeg fotograaf Joost Bataille me op een dag. Die bijdrage kwam terecht in het boek Ik voel me verf.
Beste fotograaf,
Als ik lachend op de foto zal staan
dan is dat ook mijn gezicht
maar het is er een dat jij vermijdt.
Te onecht, zeg ik voor jou
en daarom vind je niet
dat ik het ben die je dan aankijkt.
Treurig is mooier dan tevreden
vermoed ik dat je denkt.
Als jij me liever droevig neerzet
dan is dat wellicht ook mijn gezicht
maar het is er een dat ik ontwijk.
Te uitgesproken voor altijd
en daarom vind ik niet
dat ik het ben die je dan aankijkt.
Alsof je aan het leven lijden toevoegt
dat geen mens zo lang ervaart. En
minzaam ben ik evenmin voorgoed.
Toon me dan maar ferm
al weet ik bijna zeker dat ik niet ben
die je dan aankijkt.
Waarschijnlijk voel ik me het vaakst
iemand met zo”n klein scheef lachje.
Marijke Hanegraaf Gedichten 